Πού το πάει τελικά ο Στέφανος Κασσελάκης και τι κόμμα θέλει να φτιάξει
Πού το πάει ο Στέφανος Κασσελάκης; Αυτό είναι το ερώτημα που κυριαρχεί στα χείλη των περισσότερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τα τελευταία εικοσιτετράωρα και ιδίως από το Σαββατοκύριακο και μετά που δημοσιοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο στο οποίο καλούνται να απαντήσουν τα μέλη της πλατφόρμας του iSyriza για το εάν και κατά πόσο συμφωνούν στην αλλαγή ονόματος και εμβλήματος του πολιτικού φορέα.
Εύκολα γίνεται εμφανές πως εάν ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία αλλάξει τίτλο και σήμα, τότε θα μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό κόμμα, ενώ στο τραπέζι έχουν πέσει και τα ταυτοτικά ζητήματα, που εάν προχωρήσουν θα μιλάμε για μια πλήρη μετάλλαξη. Κι όλα αυτά ελάχιστα μόλις εικοσιτετράωρα πριν την έναρξη του συνεδρίου που έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη.
Ο Στέφανος Κασσελάκης παρά τις έντονες αντιδράσεις που προκαλούν οι κινήσεις του, εμφανίζεται αποφασισμένος να προχωρήσει στο σχέδιό του, με το σκεπτικό πως έχει νωπή εντολή από τα μέλη του κόμματος που τον εξέλεξαν στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου και του ζήτησαν «να τα αλλάξει όλα».
Κι αυτό κάνει, τα αλλάζει όλα, κινούμενος εξαρχής συγκεντρωτικά – τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του διεμήνυσαν χθες πως «δεν είμαστε αρχηγικό κόμμα αλλά κόμμα μελών και στελεχών. Ο 35χρονος πολιτικός αρχηγός (γεννηθείς στις 29 Μαρτίου 1988) φιλοδοξεί όπως έχει τονίζει εξαρχής, να κυβερνήσει τη χώρα. Άλλωστε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ τα έπεισε να τον ψηφίσουν με το επιχείρημα πως «είμαι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη».
Για να το καταφέρει λοιπόν αυτό, θέλει να μετουσιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σε ένα κόμμα αντίστοιχο του Δημοκρατικού των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα κόμμα φιλελεύθερο και προοδευτικό. Να είναι σοσιαλδημοκρατικό σε θέματα οικονομίας, κεντρώο σε ζητήματα άμυνας και εθνικών θεμάτων και στα υπόλοιπα θέματα να κινείται σε ένα φάσμα από την κεντροαριστερά έως τις παρυφές της αριστεράς. Έχοντας την προηγούμενη εμπειρία της εκλογικής καμπάνιας που μέσα σε τρεις εβδομάδες κατάφερε από την αφάνεια να αναλάβει τα ηνία του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας μας, θεωρεί πως με έναν ανάλογο τρόπο θα μπορούσε να αναρριχηθεί και στην κυβέρνηση. Ακόμη και για τις ευρωεκλογές θεωρεί πως με μια επικοινωνιακή καταιγίδα θα μπορέσει να πείσει τους ψηφοφόρους να του δώσουν ένα σημαντικό ποσοστό που θα αποτελέσει το πρόκριμα για να ανέβει ακόμη ψηλότερα. Χωρίς όμως τα όποια βαρίδια εντός του κόμματος.
