Ένα από τα διδάγματα του πολέμου που εξακολουθεί να μαίνεται στην Ουκρανία είναι πως τα σημαντικότερα πλήγματα πλέον δεν επέρχονται από τα πανάκριβα βομβαρδιστικά αεροσκάφη, τα κοστοβόρα τανκς ή τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς αλλά από τα μικρά και πολύ φθηνά μη επανδρωμένα αεροχήματα, τα γνωστά drones. Είναι ευέλικτα, κατευθύνονται από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, φέρουν οπλισμό και δεν θέτουν σε κίνδυνο πιλότους καθώς πολύ απλά… δεν έχουν.
Η χώρα μας δεν θα μπορούσε να αγνοήσει τις νέες τεχνικές πολέμου, τη στιγμή μάλιστα που η γειτονική Τουρκία έχει πλέον στη διάθεσή της έναν τεράστιο στόλο μη επανδρωμένων αεροσκαφών τα οποία κατασκευάζει η ίδια (τα Bayraktar TB2, TB3, Akinci και Kizilelma), ενώ σύντομα θα δημιουργήσει και μια νέα γραμμή παραγωγής. Η Ελλάδα έχει ξεκινήσει επίσης να κατασκευάζει τα δικά της drones (τo «Αρχύτας» και «Γρύπας») ωστόσο στην παρούσα φάση υπολείπονται ξεκάθαρα των τουρκικών. Γι’ αυτό λοιπόν, και μέχρι να φθάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο παραγωγής UAV’s (ή αγοράς από το εξωτερικό) θα πρέπει να φυλάμε αποτελεσματικά τα σύνορά μας.
Έτσι στο πλαίσιο αυτό οι Ένοπλες Δυνάμεις σε συνεργασία με το νεοσύστατο Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Έρευνας και Ανάπτυξης Καινοτομίας, προβλέπεται να δημιουργήσουν έναν τεράστιο θόλο αντι-drones, δηλαδή μια ομπρέλα προστασίας, κατάλληλη για τη μορφολογία της χώρας μας, ώστε να αποτραπεί μια τυχόν επίθεση από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέσω ηλεκτρονικών παρεμβολών. Μέχρι να δημιουργηθεί αυτός, με τη συνδρομή του Ισραήλ τοποθετείται ένα πρώτο δίκτυο αισθητήρων με 5 σταθμούς εδάφους, που εντοπίζει κάθε απειλή. Σε περίπτωση που εντοπιστεί ένα drone πάνω από το Αιγαίο, θα υπάρχουν παρεμβολές στο σύστημά του προκειμένου είτε να αναγκαστεί να επιστρέψει στη βάση του είτε να πάρουν τον έλεγχό του και να το προσγειώσουν σε φίλιο αεροδρόμιο – μην έχουμε στο μυαλό μας μονάχα τα μικρά drones σαν αυτά που χρησιμοποιούνται για τη βιντεοσκόπηση γάμων και βαπτίσεων, αλλά για μεγάλα που ξεπερνούν σε μήκος τα 6 ή 7 μέτρα.
Οι επιτελείς του Πενταγώνου στη Μεσογείων πάντως δίνουν βαρύτητα και σε μια ακόμη παράμετρο. Πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών της Τουρκίας Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου δήλωσε πως όλα τα εθνικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη της χώρας του, «θα μπορούν να ελέγχονται μέσω των δορυφόρων Turksat. Αυτό σημαίνει πως δεν θα είναι εύκολη η εξωτερική παρέμβαση στον έλεγχό τους. Κατά τον ίδιο, «οι δορυφορικές επικοινωνίες αναδεικνύονται ως παράγοντας που αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού στις επιχειρήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ο έλεγχος των drones, ειδικά εκείνων που επιχειρούν στο εξωτερικό, έχει γίνει πιο ασφαλής με τους δορυφόρους. Οι δορυφορικές επικοινωνίες, παρέχοντας ασφαλείς και κρυπτογραφημένους διαύλους, ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο μη εξουσιοδοτημένης πρόσβασης ή παρέμβασης».
Η συγκεκριμένη εξέλιξη θέτει νέες παραμέτρους τις οποίες τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα αφού ενδεχομένως ο θόλος που στήνεται πάνω από το Αιγαίο να μην είναι από μόνος του επαρκής. Κι όλα αυτά τη στιγμή μάλιστα που εκτός από μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουμε και μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας, ημιβυθιζόμενα και βυθιζόμενα (υποβρύχια UUV).
