Το ενδεχόμενο προκήρυξης διαγωνισμού για την εκμίσθωση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης των αποθεμάτων αντιμονίου (Sb) σε τμήμα του δημόσιου μεταλλευτικού χώρου στην περιοχή της Κεράμου στη Χίο εξετάζει το ΥΠΕΝ, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες.
Πρόκειται για ένα ορυκτό που έχει εξαιρετική σημασία για την ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς, παρότι βρίσκει εφαρμογή σε φωτοβολταϊκά πάνελ, μπαταρίες και στρατιωτικές εφαρμογές, μεταξύ άλλων, μέχρι τώρα δεν υπάρχει καθόλου παραγωγή αντιμονίου στην Ευρώπη, παρότι υπάρχουν αρκετά κοιτάσματα σε διάφορες χώρες.
Μεταξύ αυτών είναι και η Ελλάδα, όπου το αντιμόνιο έχει επιβεβαιωμένα εντοπιστεί -με τη μορφή αντιμονίτη- στο δημόσιο μεταλλευτικό χώρο στο Καλλυντήρι της Ροδόπης, στα Ριζανά και το Γερακαριό στο Κιλκίς, στη Σάμο, στη Φιλαδέλφεια της Θεσσαλονίκης, στο Πήλιο, καθώς και στη Χίο.
Μάλιστα, το κοίτασμα αντιμονίτη στη Χίο έχει αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στο παρελθόν, καθώς στα τέλη του 19ου αι. και μέχρι το 1908 η γαλλική εταιρεία Societe Anonyme des mines de Keramos προχώρησε σε εκμετάλλευση του κοιτάσματος και επιτόπια μεταλλουργική επεξεργασία του μεταλλεύματος για την παραγωγή οξειδίου του αντιμονίου. Μετά το 1949 εταιρεία του Μποδοσάκη προσπάθησε να συνεχίσει την εκμετάλλευση, επαναλειτουργώντας 3 κατακρημνισμένες στοές της γαλλικής εταιρείας και διανοίγοντας 7 νέες.
Όμως, η αποτυχία της ένταξης του εγχειρήματος στο σχέδιο Μάρσαλ οδήγησε σε εγκατάλειψη του εγχειρήματοςτο 1952, μετά από την παραγωγή περίπου 500 τόνων συμπυκνώματος, κυρίως για οικονομικούς λόγους, αφού εκτιμήθηκε ότι η τιμή του μεταλλεύματος είχε πέσει σε ασύμφορα για την εταιρεία επίπεδα.
Το γεγονός ότι το κοίτασμα παραμένει σήμερα διαθέσιμο προς εκμετάλλευση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το αντιμόνιο αναγνωρίζεται πλέον ως κρίσιμη πρώτη ύλη με παγκόσμια σημασία -για την οποία η Ευρώπη παρουσιάζει υψηλό βαθμό εξάρτησης από ελάχιστες χώρες (κυρίως από την Κίνα)- ενώ ο βαθμός υποκατάστασής του από άλλα στοιχεία για συγκεκριμένες χρήσεις είναι ελάχιστος, φέρνει την περίπτωση του κοιτάσματος αντιμονίτη στη Χίο ξανά στο προσκήνιο.
Εξάλλου, το συγκεκριμένο κοίτασμα, παρότι θεωρείται ότι είναι σχετικά χαμηλής περιεκτικότητας σε Sb, είναι πολύ καλής ποιότητας και παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, καθώς πρόκειται για το μοναδικό γνωστό στην Ελλάδα, όπου τα κύρια ορυκτά αντιμονίου είναι ο στιμπνίτης και ο βερθιερίτης, την ώρα που το κοίτασμα στερείται της παρουσίας αρσενικού (As) (έχει καταγραφεί περιεκτικότητα έως 0.554 wt%).
Η τελευταία επισήμανση έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς ένας από τους λόγους για τους οποίους μέχρι πρότινος υπήρχε μια ορισμένη διστακτικότητα ως προς την προοπτική εκμετάλλευσης του ορυκτού, είναι ότι το αντιμόνιο έχει τοξική συμπεριφορά όπως το αρσενικό, αν και με μικρότερη τοξικότητα σε νερό, έδαφος, αέρα και τροφική αλυσίδα.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, το ΥΠΕΝ προσανατολίζεται στο να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για την εκμίσθωση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης, προσβλέποντας σε σημαντικό επενδυτικό ενδιαφέρον.
Αξίζει να επισημανθεί, πάντως, ότι τουλάχιστον μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι υπηρεσίες του ΥΠΕΝ και του -τότε- ΙΓΜΕ θεωρούσαν ότι το πλέον ώριμο προς περαιτέρω έρευνα και εκμετάλλευση κοίτασμα αντιμονίου στη χώρα δεν ήταν αυτό της Χίου, αλλά αυτό που βρίσκεται στο δημόσιο μεταλλευτικό χώρο Καλλυντηρίου Ροδόπης.
