“Μπλόκαρε” το Συμβούλιο της Επικρατείας απόφαση της φορολογικής διοίκησης να επεκτείνει από 5 σε 10 έτη τον χρόνο παραγραφής για μια υπόθεση επιχείρησης, για την οποία εκκρεμούσε έλεγχος, καθώς, με βάση, όσα επικαλείτο η φορολογική διοίκηση, είχαν προκύψει νέα στοιχεία και πληροφορίες από ξένες αρχές.
Το ΣτΕ προχώρησε σε ακύρωση της απόφασης της φορολογικής αρχής, με το αιτιολογικό ότι οι ελεγκτές δεν τήρησαν τους όρους και τις προϋποθέσεις που προβλέπονται από τη νομοθεσία για την παράταση στη διάρκεια της εκκρεμότητας ελέγχου . Συγκεκριμένα η τεκμηρίωση για το “μπλόκο” “πάτησε” στο ότι ο Κώδικας φορολογίας Εισοδήματος προβλέπει ότι η επιμήκυνση της παραγραφής από τα πέντε στα δέκα χρόνια γίνεται αποδεκτή, μόνο, σε περίπτωση, που φορολογική διοίκηση δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση εντός της πενταετίας για αντικειμενικούς λόγους, σε πληροφορίες που προέρχονται από αρχές του εξωτερικού.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η φορολογική αρχή ενώ είχε πληροφορίες εντός της χρονικής περιόδου της πενταετούς παραγραφής περί εικονικότητας των συναλλαγών της επιχείρησης, που προσέφυγε στο ΣτΕ, από απαντήσεις αλλοδαπών αρχών σε προηγούμενα αιτήματα αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής, υπέβαλε νέο αίτημα για αμοιβαία διοικητική συνδρομή σε χρόνο μετά την πάροδο της πενταετίας.
Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τα νέα στοιχεία δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την επιμήκυνση της παραγραφής από πενταετή σε δεκαετή. Όπως επισημαίνει το ΣτΕ «σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, και ανεξαρτήτως της δυσκολίας και της πολυπλοκότητας της υπόθεσης, των αντικειμενικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει κατά τον κρίσιμο χρόνο η φορολογική αρχή και της έλλειψης συνεργασίας του φορολογούμενου, τα στοιχεία που περιέρχονται στη φορολογική αρχή στο πλαίσιο της αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την παράταση της παραγραφής από πενταετή σε δεκαετή, διότι, άλλως, κατά παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, η φορολογική αρχή θα μπορούσε να καθορίσει με τις ενέργειες και, ιδίως, τις παραλείψεις της τη διάρκεια της παραγραφής».
Υπενθυμίζεται και πάλι ότι για να επεκταθεί στη δεκαετία θα πρέπει η φορολογική αρχή να έχει, ήδη, υποβάλει το σχετικό αίτημα ή τα σχετικά αιτήματα αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής προς την αρμόδια αλλοδαπή αρχή εντός του χρόνου κατά τον οποίο οφείλει να δράσει, ήτοι εντός της πενταετίας και τα στοιχεία να περιέλθουν μετά το πέρας της ως πενταετίας και μέχρι τη συμπλήρωση δεκαετίας.
Τι προβλέπεται για τις παραγραφές;
Στο μεταξύ, το ισχύον νομοθετικό καθεστώς για το χρόνο παραγραφής προβλέπει τα εξής:
-Σε περίπτωση που δεν έχει υποβληθεί δήλωση φορολογίας εισοδήματος, ισχύει 15ετής παραγραφή.
-Εφόσον από συμπληρωματικά στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση των φορολογικών αρχών εξακριβώνεται ότι το εισόδημα του φορολογούμενου υπερβαίνει αυτό που είχε δηλωθεί, ισχύει 10ετής παραγραφή.
– Αντίθετα, η ολομέλεια του ΣΤΕ έχει κρίνει ότι τα στοιχεία για τα υπόλοιπα και τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών στην ημεδαπή, ανεξαρτήτως αν αυτά στοιχειοθετούν την απόκτηση εισοδήματος, δεν αποτελούν «συμπληρωματικά στοιχεία», δηλαδή δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την παράταση της πενταετούς παραγραφής σε δεκαετή. Και αυτό καθώς οι ελεγκτικές αρχές έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών. To Δημόσιο ομως μπορεί να παρατείνει κατά ένα έτος την παραγραφή εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν ανωτέρω.
– Για τις επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί προαιρετικά στο ηλεκτρονικό σύστημα τιμολόγησης ισχύει 3ετής παραγραφή αντί της πενταετούς που ισχύει για τι υπόλοιπες. Η μείωση του χρόνου παραγραφής δόθηκε ως κίνητρο προκειμένου να υιοθετηθεί από όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις η ηλεκτρονική τιμολόγηση.
