Ήταν η πρώτη Ισπανίδα Ολυμπιονίκης.
Κάρμεν Βαλέρο. Έτσι, στην αρχή, το όνομα δεν θα σας πει κάτι. Είναι μια από τις λίγες Ισπανίδες που μπορεί να καυχηθεί ότι είναι Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Ήταν δύο φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στο Cross Country και έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η Βαλέρο ήταν πρωτοπόρος στον ισπανικό γυναικείο στίβο. Όταν η μικρή Κάρμεν άρχισε να αγωνίζεται στα αστικά γήπεδα της Βαρκελώνης, ο στίβος ήταν κάτι που είχε συζητηθεί κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μεξικού του 1968.
Το κορίτσι που γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη στο Τερουέλ και μεγάλωσε στη ζώνη Βαλές παρουσιάστηκε στον γνωστό Jean Bouin σε ηλικία 13 ετών.
Στα 18 της ήταν ήδη η σημαιοφόρος μιας πολύ σπάνιας και ερασιτεχνικής ισπανικής ομάδας cross country. Η Κάρμεν ήταν ήδη σταθερή δρομέας μεσαίων αποστάσεων και ήταν 7η στον τελικό των 1.500 μέτρων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης. Και όλα ήταν ακόμη μπροστά.
Το 1975 ο η Βαλέρο κέρδισε το παγκόσμιο χάλκινο μετάλλιο στο ξεραμένο γρασίδι του Ραμπάτ. Στέφθηκε ξανά το 1977 ως η καλύτερη δρομέας cross-country στον πλανήτη και πάλι μπροστά από ολόκληρο το «κρατικό πρόγραμμα» της Σοβιετικής Ένωσης.
Διπλή παγκόσμια πρωταθλήτρια συνδυάζει τρομερή προπόνηση με την επαγγελματική της ζωή. Κέρδισε τη μεγαλύτερη απόσταση στο διεθνές πρόγραμμα, δεδομένου ότι οι αποστάσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες και διεθνείς διοργανώσεις ήταν 1.500 μέτρα.
Η Κάρμεν απολάμβανε την ένταση της λάσπης και της εξοχής. Η μια αλλαγή ρυθμού μετά την άλλη. Η πίστα απένειμε μετάλλια και ολυμπιακή δόξα μόλις ένα βήμα πάνω από την μέγιστη ταχύτητά της.
Το κορίτσι με την αλογοουρά
Ξεκινώντας το 1978 και μόλις 23 ετών, μπήκε σε μια σπείρα κακών αποτελεσμάτων και τραυματισμών. Ο Θρύλος του Κοριτσιού με την αλογοουρά θα αυξανόταν ξανά, τέτοια ήταν η κυριαρχία της, με διαδοχικές επιστροφές στους αγώνες μετά από εθελοντικά διαλείμματα και εγκυμοσύνες.
Θα γινόταν ξανά πρωταθλήτρια Ισπανίας στο cross-country το 1981 και το 1986.
