Η ομάδα αυτή έδειξε μέσα από την απόδοσή της στα παιχνίδια και τον βαθμό ανταγωνιστικότητάς της ότι αξίζει και αγωνιστικά να έχει ευρωπαϊκή συνέχεια.
Του Άκη Γεωργίου
Αγωνιστική δράση στην Ελλάδα δεν υπάρχει λόγω της επίτευξης των στόχων όσων ωθούν το ελληνικό ποδόσφαιρο στην μπαχαλοποίηση, οπότε μοιραία ο «τελικός» με τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ είναι στο επίκεντρο. Ούτως ή άλλως θα ήταν, δηλαδή, όμως ΟΚ θα είχαμε και κάτι άλλο να ασχολούμαστε όπως η… εν δυνάμει εξόρμηση της ΑΕΚ στο Αγρίνιο που αναβλήθηκε. Σε κάθε περίπτωση το σπουδαίο είναι η Ευρώπη. Εκεί που είτε διαμαρτύρεσαι ή όχι, κερδίζεις ή χάνεις και πας σπίτι σου, όμορφα, ωραία και πολιτισμένα χωρίς να έχεις το δικαίωμα να τα κάνεις ώπα γιατί δεν ελέγχεις την ΕΠΟ που είναι ο μεγάλος σου νταλκάς.
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να συνεχίσει η ΑΕΚ στο μοναδικό μη τοξικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον που έχει την τύχη να αγωνίζεται (ευρωπαϊκές διοργανώσεις), γιατί το εγχώριο δυστυχώς δεν έχει καμία σωτηρία. Εκτός των άλλων η ομάδα αυτή έδειξε μέσα από την απόδοσή της στα παιχνίδια και τον βαθμό ανταγωνιστικότητάς της ότι αξίζει και αγωνιστικά να έχει ευρωπαϊκή συνέχεια. Το εγχείρημα είναι σε κάθε περίπτωση δύσκολο αφού απέναντι δεν είναι ο Φίτσουλας αλλά ο Άγιαξ και μάλιστα μέσα στο Άμστερνταμ. Καλές οι ελληνικές στραβοστομιές για την κατάσταση του Άγιαξ, όμως δεν είναι πολλές οι φορές που κάποια ελληνική ομάδα απέκλεισε κάποιον αντίπαλο παρόμοιου βεληνεκούς ακόμα και στα κακά του φεγγάρια. Η ΑΕΚ έχει μπροστά της το πιο δύσκολο έργο από όλες τις ελληνικές ομάδες, αφού τη στιγμή που η ίδια θα παίζει την ευρωπαϊκή της παρουσία στο Άμστερνταμ, ο Ολυμπιακός την παίζει με την Τόπολα μέσα στο Καραϊσκάκη και ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο με την Μακάμπι Χάιφα.
Αν η ΑΕΚ τα καταφέρει στο Άμστερνταμ τότε θα έχει κάνει ένα φοβερό come back στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις βγάζοντάς τα πέρα σε ένα όμιλο καρμανιόλα και αφήνοντας εκτός Ευρώπης ένα μέγεθος όπως ο Άγιαξ, ανεξαρτήτως της κατάστασης που βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή. Αν όχι, τότε εδώ θα είμαστε, να βλαστημάμε τη μοίρα μας, να αναφέρουμε εκατό φορές ο καθένας τη χαμένη ευκαιρία του Γιόνσον που θα μας στοιχειώνει και η ζωή θα συνεχιστεί σε εγχώριο επίπεδο. Η αναγνώριση στον βαθμό ανταγωνιστικότητας της ΑΕΚ δεν είναι καν διαπραγματεύσιμη, η ομάδα θα αξίζει σε κάθε περίπτωση το χειροκρότημα, όμως στο ενδεχόμενο μείνει εκτός με αυτή την εικόνα στον όμιλο το «αχ» θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το «μπράβο για την προσπάθεια».
Όπως και να έχει, θα είναι πραγματικά μεγάλο το γαμώτο αν αυτή η ομάδα που σε αυτό τον όμιλο ήταν ανταγωνιστική από λίγο έως πολύ σε όλα τα παιχνίδια, δεν έχει ευρωπαϊκή συνέχεια. Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει το Conference στο οποίο ταιριάζει καλύτερα το στιλ παιχνιδιού της και αυτό που η ΑΕΚ έδειξε ότι μπορεί να βγάλει στα ψηλά της ταβάνια. Ας σκεφτούμε όμως θετικά. Η ΑΕΚ που είδαμε και ξέρουμε μπορεί να πάρει αυτό που θέλει. Πάμε γερά!
