Μαριάννα Βαρδινογιάννη: Είχε δώσει «ιερή υπόσχεση» να βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό των παιδιών που παλεύουν με τον καρκίνο
Τα τελευταία περίπου 25 χρόνια η Μαριάννα Βαρδινογιάννη είχε αφιερώσει τη ζωή της στη δημιουργία και εύρυθμη λειτουργία του Ογκολογικού Νοσοκομείου Παίδων «Ελπίδα», το οποίο έχει σώσει αμέτρητα παιδιά που είχαν την ατυχία να προσβληθούν από καρκίνο. Ευχή της εξαρχής, όταν εγκαινιάστηκε το νοσηλευτικό ίδρυμα, στις 14 Οκτωβρίου 2010, ήταν «η «Ελπίδα» να γίνει για όλα τα παιδιά που θα περάσουν το κατώφλι του νοσοκομείου, εφαλτήριο νίκης» δίνοντας, όπως έλεγε η ίδια χαρακτηριστικά, μια ιερή υπόσχεση: να βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό τους, στον πιο δύσκολο αγώνα τους, στον αγώνα για ζωή.
Η «Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ» αποτελείται από ένα συγκρότημα 5 κτηρίων σε μια έκταση 14.911 τετραγωνικών μέτρων και χωρητικότητας 138 κλινών. Συνδέεται μάλιστα με εναέριο διάδρομο με τα δύο παιδιατρικά νοσοκομεία, το Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και το Νοσοκομείο Παίδων «Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού». Μάλιστα η Ελληνίδα πρέσβειρα Καλής Θελήσεων της Unesco είχε ζητήσει να φροντίσουν ιδιαίτερα οι αρχιτέκτονες και οι εικαστικοί για την εικόνα που θα αποπνέει το κτηριακό συγκρότημα, με αποτέλεσμα να βρίσκεται έως και σήμερα στην πρωτοπορία διεθνώς όσον αφορά τέτοιου είδους ιδρύματα.
Διαθέτει τις πιο σύγχρονες υποδομές, τον πιο προηγμένο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, εξειδικευμένο και έμπειρο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και εικαστική αντίληψη φιλική προς τα παιδιά. Γνώμονάς της «ΕΛΠΙΔΑΣ» στον σχεδιασμό του Νοσοκομείου, εκτός από τις πιο σύγχρονες κτηριακές και επιστημονικές προδιαγραφές, ήταν και η προστασία της ευαίσθητης παιδικής ψυχής. Γι’ αυτό έδωσε ιδιαίτερη έμφαση και στην εσωτερική του διακόσμηση. Έτσι, με ζωγραφιές και εικόνες από μνημεία και φιγούρες οικείες στα παιδιά, καθένα από τα κτίρια παραπέμπει σε μια διαφορετική ήπειρο, κάθε γωνιά του σε μια διαφορετική χώρα. Στόχος είναι, στο δύσκολο «ταξίδι» που κάνουν τα παιδιά για τη θεραπεία τους, να τα συνοδεύει η μαγεία του παραμυθιού και να φέρνει το χαμόγελο στα χείλη τους. Η αισθητική αυτή προσέγγιση και η απόδοσή της στους χώρους του νοσοκομείου θεωρείται παγκόσμια πρωτοτυπία.
«Έκανα πάντοτε αυτό που πίστευα πως είναι σωστό να κάνει ο καθένας μας: να μοιραζόμαστε δηλαδή τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός με τους συνανθρώπους μας» συνήθιζε να λέει.
