Η Στεάουα μπήκε για να μην χάσει, έριξε πολύ ξύλο, ο Ολυμπιακός δεν κώλωσε απάντησε στα ίσια, όμως στην τελική ευθεία του ματς, με παίκτη παραπάνω, δεν μπόρεσε να αρπάξει το τρίποντο και υπήρξε λόγος γι’ αυτό. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος.
Ήταν πολύ σκληρό το παιχνίδι στο Βουκουρέστι. Σίγουρα το να παίζεις στο γήπεδό σου και στο τέλος να πανηγυρίζεις μια ισοπαλία δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο. Όμως η Στεάουα έφτασε τους 10 βαθμούς και σίγουρα έχουν κάθε λόγο να νιώθουν χαρούμενοι.
Η εικόνα τους, ήταν ξεκάθαρη: Δεν μπήκαν για να κερδίσουν, μπήκαν για να μην χάσουν. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, προερχόταν από το μεγάλο ματς με την ΑΕΚ και έχει μπροστά του το Ηράκλειο. Και για αυτόν η ισοπαλία θεωρείται ένα καλό αποτέλεσμα. Είχε στο τέλος την ευκαιρία να κάνει το διπλό, παίζοντας με παίκτη παραπάνω, όμως δεν υπήρχε φρεσκάδα στους ποδοσφαιριστές που έχουν καταναλώσει πολλά χιλιόμετρα τελευταία (αυτοί είναι δικαιολογημένοι και τι να τους πείς;)
Ωστόσο, για άλλη μια φορά ποδοσφαιριστές που μπήκαν από τον Μεντιλίμπαρ για να κάνουν το κάτι παραπάνω, δεν το πέτυχαν. Ο Γουίλιαν τίποτα, ο Ολιβέιρα τίποτα και ο Βέλντε (είχε μια κεφαλιά για να σκοράρει, αλλά περισσότερο έδιωξε) τίποτα. Δεν άλλαξαν τον ρυθμό και δεν έτρεξαν περισσότερο από αυτούς που βγήκαν. Αυτό είναι ένα θέμα, αλλά ο Βάσκος κόουτς πλέον το γνωρίζει. Μπορεί να δώσει λύσει; Ίσως με άλλους από το οπλοστάσιο…
Επί της ουσίας του παιχνιδιού, αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν για εμένα το μόνο αρνητικό της ομάδας. Το πιο θετικό απ’ όλα, σας το αναλύω παρακάτω. Μεγάλη αντοχή σε σκληρές συνθήκες. Το ποδόσφαιρο είναι και απλό και δύσκολο ταυτόχρονα. Η μια ομάδα κρέμεται από την άλλη. Και σε αυτό το παιχνίδι, είδαμε περισσότερο διεκδικήσεις , παρά δημιουργίες. Η Στεάουα πάσχιζε να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να φτιάξει κάτι. Η ελληνική ομάδα από την πλευρά της, ήθελε -και πέτυχε- να αποφύγει να πάει αυτό που υπέστη ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Καμία συγκράτηση…
Κάποιοι σίγουρα θεώρησαν ότι ο Μεντιλίμπαρ κατέβηκε συγκρατημένα. Δεν συμφωνώ τόσο. Στην τελική αν δεχθούμε αυτό, τι πρέπει να πούμε και για τον Χαραλάμπους. Οι Ρουμάνοι μέσα στην έδρα τους ακολούθησαν έναν τρόπο παιχνιδιού που ναι μεν, αυτό τους εκφράζει, αλλά σίγουρα δεν είναι εικόνα συνόλου που δείχνει ότι πάει φουλ να κερδίσει.
Πιο πολύ να… δείρουν , παρά να παίξουν. Και το πλήρωσαν βέβαια με αποβολή. Εδώ βέβαια, έχετε κάθε δικαίωμα να με ρωτήσετε “και ποιος σου είπε ότι ήθελε να κερδίσει;” Δεκτό. Γιατί και η ισοπαλία δεν ήταν κακό αποτέλεσμα για την Στεάουα, που στην τελική είναι πολύ καλύτερα βαθμολογικά απ’ ότι το υπολόγιζαν (ας είναι καλά και ο ΠΑΟΚ για αυτό, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση).
Ο Μεντιλίμπαρ λοιπόν, δεν κρίνεται συγκρατημένος για εμένα. Εξάλλου ο άνθρωπος άφησε εκτός αρχικής επιλογής και τον Έσε και τον Τσικίνιο. Ναι, είχαν τραυματισμούς, αλλά από την στιγμή που μπήκαν στο αεροπλάνο δικαιολογημένα τα ρεπορτάζ τους έδιναν υποψήφιους βασικούς. Κι αν όχι και τους δυο, σίγουρα τον έναν.
Ο προπονητής τους όμως, πήγε με το ντουέτο Γκαρσία- Μουζακίτη, τον Κωστούλα σε κλασικό ρόλο “τρέξε παντού αγόρι μου” και στις πτέρυγες τον Μασούρα με τον Ροντινέι. Οι μαζεμένοι στα μετόπισθεν Ρουμάνοι κατάφεραν να αμυνθούν σθεναρά, να βαρέσουν στο ψαχνό, να βγάλουν εικόνα μικρομεσαίας ομάδας της Super League που μέχρι τώρα βάζουν δύσκολα στους “ερυθρόλευκους”. Ήταν αυτός ο κύριος λόγος που το πρώτο ημίχρονο αυτή της αναμέτρησης, το έχετε ξεχάσει ήδη όλοι. Και όσοι δεν το είδατε, μην κάνετε τον κόπο. Αυτό όμως που πρέπει να τονίσω, είναι πως ούτε ο Ολυμπιακός κώλωσε στο “ξύλο” και αυτό τον κράτησε άνετο μέχρι να πάρει το αριθμητικό πλεονέκτημα.
Δεν μασάει ο Ντάνι!
Το πλάνο της Στεάουα, οκ, δεν ήταν κακό αν το σκεφτεί κάποιος. Ο Χαραλάμπους σίγουρα δεν υπολόγιζε την αποβολή, αλλά κατά τα άλλα, ήθελε οι παίκτες του μέσα στο σπίτι τους να πάνε δυνατά σε κάθε μπάλα. Και μέσω του δυνατού παιχνιδιού θα μπορούσαν να επιβληθούν. Υπήρξαν πολλές στιγμές μάλιστα, π
ου στα χαφ οι γηπεδούχοι έδειχναν περισσότεροι. Μέχρι να γίνουν οι αλλαγές και να φέρει ο Μεντιλίμπαρ τρία κεντρικά χαφ. Όμως και με διαφαινόμενο αριθμητικό μειονέκτημα στην κουλούρα ο Ολυμπιακός δεν μάσησε, γιατί πέρα από τον Βάσκο του πάγκου, έχει έναν ακόμη πιο “πολεμοχαρή” στο γήπεδο. Ο Ντάνι Γκαρσία, αφού πρώτα πέρασε το… μαρτύριο που κάποτε πέρασαν οι Φουστέρ, Ορμπάιθ από τους “νεκροθάφτες” του διαδικτύου, επέβαλε σε όλους την μοναδικότητα που έχει σε ένα στοιχείο πάρα πολύ σημαντικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στην αντοχή!
Όταν γράφω “αντοχή” δεν εννοώ μόνο τα πνευμόνια. Αντοχή στην κίνηση, στην τακτική, στο διάβασμα του αντιπάλου και στην καθοδήγηση του Μουζακίτη που όπως και να το κάνουμε τις συμβουλές τις έχει ανάγκη. Κι αφού έδωσε τα πάντα και δεν μάσησε, στο 77′ μαζί με τον Κωστούλα έγιναν αλλαγή. Υπάρχει και ο ΟΦΗ…
Μπήκαν σαν να μην μπήκαν!
Με παίκτη παραπάνω λοιπόν, ο Ολυμπιακός μπορούσε να το αρπάξει το ματς. Πέρα από την κυκλοφορία, πέρα από την ανωτερότητα, είχε και φάσεις. Όμως όσοι κλήθηκαν να αλλάξουν ρυθμό και να χιμήξουν, δεν το έκαναν. Κι αυτός ο Γιάρεμτσουκ απέδειξε και με την βούλα, ότι κουβαλάει και μπόλικη προσωπική γκαντεμιά. Επτά λεπτά έπαιξε!!! Μπήκε να βοηθήσει, έχασε καλή ευκαιρία αλλά μάτωσε άσχημα, βγήκε και δεν ξαναμπήκε.
Όπως σας έγραψα και στον πρόλογο ο πάγκος δεν έδωσε πράγματα. Τίποτα Γιατί μια καλύτερη ομάδα όπως σίγουρα είναι ο Ολυμπιακός, αν εκμεταλλευόταν την φρεσκάδα των αλλαγών της στο τελευταίο 25λεπτο με παίκτη παραπάνω, σίγουρα θα μπορούσε να βρει ένα γκολ και να έχει πάρει μια νίκη που θα έβαζε βουλοκέρι στην πρόκριση και θα άνοιγε και φτερά για την οχτάδα. Όπως και να ‘χει η κατάσταση στο Europa για τους Πειραιώτες παραμένει καλή. Έχουν αγώνες για να βρουν βαθμούς και να πάνε απ’ ευθείας στην φάση των “16” της διοργάνωσης…
