Ήμουνα νιός και γέρασα. Κι ακούω την ίδια κασέτα, απλώς αλλάζει το στόμα. Ο Ρεχάγκελ, ο Σάντος, ο Σκίμπε, ο Φαν’τ Σχιπ, ο Πογέτ τώρα, όλοι είχαν το ίδιο παράπονο. Μικρή δεξαμενή παικτών για να επιλέξουν. Όλοι επαναλάμβαναν το ίδιο, σε σημείο να καταντήσουν κουραστικοί: πρέπει οι ομάδες να δίνουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής στους Έλληνες παίκτες.
Αυτό. Και… τέλος. Καμία άλλη παρέμβαση. Καμία άλλη πρόταση. Καμία άλλη σκέψη. Καμία άλλη εμβάθυνση. Και, ξέρετε, η θεωρία, δίχως την πράξη είναι… αέρας κοπανιστός.
Στο ελληνικό ποδοσφαιρικό οικοσύστημα, σχεδόν από πάντα επικρατεί η καπιταλιστική θεωρία του laissez-faire. Κάντε ότι θέλετε, αρκεί να… τζιράρετε.
Φέρτε παίκτες, ξοδέψτε όσα θέλετε (πιθανώς περισσότερα από όσα έχετε), δώστε ότι μισθούς τραβάει η ψυχή σας, φτιάξτε ρόστερ 50 παικτών αν το βαστάει η καρδιά σας, όλα είναι ΟΚ. Διαβάστε περισσότερα στο Sdna.gr
Ακολουθήστε το news24world.com στο GoogleNews και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
