Ο Κώστας Γουλής γράφει για το δρόμο που βρήκε ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα για να πορευτεί (και) στη συνέχεια, ιδιαίτερα στο β’ ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, την επιλογή του Ντιέγκο Αλόνσο να “θυσιάσει” το παιχνίδι της ομάδας του για 45 λεπτά αποφεύγοντας “πληγές” στο αμυντικό transition και το επόμενο βήμα.
Τούτη τη φορά η εικόνα του δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τα προηγούμενα ματς της Stoiximan Super League. Παιχνίδι με χαρακτήρα ντέρμπι γαρ, στην έδρα του περσινού πρωταθλητή ΠΑΟΚ κι αυτή τη φορά οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαλαν “σφυγμό”, ένταση και μεγαλύτερη ισορροπία, φεύγοντας απ’ την Τούμπα με αποτέλεσμα και σαφώς καλύτερη ψυχολογία, αυτοπεποίθηση και πίστη πως θα είναι εκεί που πρέπει: Στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος διότι ότι και να λέει ο καθένας ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς.
Ναι, πιέστηκε πολύ στα πρώτα 30 λεπτά όπου ο ΠΑΟΚ “σημάδεψε” τα άκρα της άμυνάς του και προσπαθούσε διαρκώς να βγάζει υπεραρθμίες και να ψάχνει όχι τις απομονώσεις, αλλά το δύο εναντίον ενός.
Ναι, μπήκε νωρίς στην “εξίσωση” και η εξέδρα που στο πρώτο μέρος είχε τρομερά δυνατό παλμό, όμως η αλήθεια είναι πως με εξαίρεση την τεράστια επέμβαση του Ντραγκόφσκι στο σουτ του Σβαμπ στο 11’ από την εξαιρετική ανάπτυξη του ΠΑΟΚ και το χαμηλό γύρισμα του Μπάμπα (σε άλλη μία επιβεβαίωση του πόσο σπουδαία κίνηση ήταν η αγορά του Πολωνού), άλλη “φάση-φάση” καθαρή δεν έφαγε ο Παναθηναϊκός. Υπό την έννοια της τόσο κλασικής ευκαιρίας.
Αντίθετα, από ένα σημείο και μετά άρχισε να απορροφάει με ηρεμία την πίεση που προσπάθησαν να του βάλουν οι γηπεδούχοι και στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου ήταν εκείνος που έχασε τη μεγαλύτερη στιγμή στο ματς με την ευκαιρία του Πελίστρι, απ’ το… μουντιαλικό σλάλομ του Ιωαννίδη.
Σε μία φάση που ο Ουρουγουανός ίσως είχε καλύτερες πιθανότητες να σκοράρει αν το έκανε με τη μία, όμως το κοντρόλ που επιχείρησε παρότι έβγαλε εκτός ισορροπίας τον Μιχαηλίδη, κόντραρε ελάχιστα στο πόδι του στόπερ του ΠΑΟΚ κι έφυγε ψηλά (δεν ήταν άουτ όπως νομίζαμε όλοι μας στην αρχή, αλλά κόρνερ).
Δεν του έδωσε ούτε… μέτρο στις μεταβάσεις
Σ’ αυτό το πρώτο 45λεπτο, ο Ντιέγκο Αλόνσο είχε πάρει μία απόφαση. Γνωρίζοντας πως ο Παναθηναϊκός έχει πληγωθεί ανεπανόρθωτα, εντός κι εκτός έδρας την τελευταία διετία απ’ το κακό αμυντικό transition του και την τρομερή ικανότητα των μεσοεπιθετικών του δικεφάλου (που είναι μαζί 3 χρόνια και κάτι με τον ίδιο προπονητή) να παίζουν στο χώρο, το πρώτο που θέλησε να κάνει ήταν να μην δώσει ούτε… μέτρο στις γρήγορες μεταβάσεις του ΠΑΟΚ. Ούτε μέτρο!
Χαμηλότερα οι γραμμές στο Παναθηναϊκού, με κόστος στην δημιουργία και την κατοχή της μπάλας, αλλά αποτελεσματικό. Διότι ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να “απλώσει” το αγαπημένο παιχνίδι του, όσο κι αν προ(σ)καλούσε τους “πράσινους” να ανέβουν πιο ψηλά στο γήπεδο. Αυτό βεβαίως είχε επίπτωση στο χαμηλό ποσοστό δημιουργίας του Παναθηναϊκού που έψαχνε με μεγάλες μπάλες στο χώρο τις κινήσεις των Πελίστρι, Τετέ και Ιωαννίδη για να χτυπήσει στην κόντρα.
Και, οκέι, μπορεί να μην ήταν και πολύ… θελκτική η προσέγγιση των “πράσινων” στο πρώτο ημίχρονο, ωστόσο ήταν αποτελεσματική ως προς το να μειώσει τους κινδύνους. Λέγοντας επί της ουσίας στον ΠΑΟΚ -που έχει σημειώσει μια… ντουζίνα γκολ τα δύο τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό με ανελέητα χτυπήματα στο transition- πως “απόψε δεν θα με νικήσεις με αυτόν τον τρόπο, έλα να το κάνεις σε ‘σετ’ παιχνίδι”. Και δεν μπορούσε να το κάνει, τουλάχιστον όχι τόσο αποτελεσματικά.
Σ’ αυτό έδειξε πραγματικά πολύ μεγάλη πρόοδο
Για τον Παναθηναϊκό που έχασε τα… αυγά και τα καλάθια πριν από δύο εβδομάδες στη Λεωφόρο απ’ την Καλλιθέα η οποία που έβγαλε 6-7 φάσεις στο χώρο, που δέχθηκε αποβολή (και μετά το γκολ από φάουλ) με τον Αστέρα ξανά σε κάκιστη αμυντική μετάβαση και είδε το… Χάρο με τα μάτια του σε 1-2 περιπτώσεις στον αγώνα με τον Λεβαδειακό, το να εγκλωβίσει τόσο αποτελεσματικά το μεγαλύτερο ατού του ΠΑΟΚ είναι αν μη τι άλλο μία σημαντική πρόοδος.
Το θέμα είναι να προσθέσει από εδώ και πέρα και τα επόμενα κομμάτια στο παζλ του και στον αγωνιστικό προσανατολισμό του. Για να μην χρειάζεται να “θυσιάζει” το παιχνίδι του σε τόσο μεγάλο βαθμό, αλλά να αποκτήσει μεγαλύτερη ισορροπία και στο πως θα περνάει απ’ τη στιβαρή ανασταλτική συμπεριφορά, στη δική του δημιουργία και την όσο το δυνατόν καλύτερη εκμετάλλευση της πολύ μεγάλης ποιότητας που έχουν οι ποδοσφαιριστές του απ’ τη μέση και μπροστά.
Το δεύτερο ημίχρονο έδειξε τι πρέπει να προσθέσει
Ένα καλό “δείγμα” πάνω σ’ αυτό ήταν το δεύτερο ημίχρονο και δη απ’ το 50’ και μετά, όπου ο Παναθηναϊκός ανέβηκε δέκα μέτρα στο γήπεδο κι άρχισε να σπάει με καλύτερο τρόπο το press του ΠΑΟΚ, με το χαμήλωμα του Μαξίμοβιτς στο γήπεδο και την εντολή του Αλόνσο να πάει εσωτερικά (κοντά στο αμυντικό χαφ) ο Μλαντένοβιτς, για να υπάρχουν καλύτερες επιλογές και γωνίες πάσες, προκειμένου να περάσει η μπάλα με μεγαλύτερη ασφάλεια στις μπροστά ζώνες.
Κι αυτό θέλει δουλειά και υπομονή, αλλά βοήθησε τον Παναθηναϊκό να ελέγξει πολύ καλύτερα το τέμπο του αγώνα σε ένα ματς “φωτιά”, με τρομερή πίεση όχι μόνο απ’ την εξέδρα αλλά κι απ’ το ίδιο το διακύβευμα. Κι όσο πλησίαζε προς το φινάλε του ο αγώνας, ο Παναθηναϊκός είχε μεταφέρει την εικόνα πως εάν έμπαινε ένα γκολ για να ξεφύγει το ματς απ’ το 0-0, εκείνος είχε πια περισσότερες πιθανότητες.
Δεν ήθελε πολύ, αλλά ο εξαιρετικός Κοτάρσκι έπιασε εντυπωσιακά το σουτ του Ιωαννίδη στο 90’+3’ στο δεύτερο μεγάλο “αχ” των “πράσινων”, στερώντας απ’ τον Παναθηναϊκό ένα πολύ μεγάλο διπλό.
Το 0-0 της Τούμπας βαθμολογικά δεν άλλαξε κάτι δραματικά για το “τριφύλλι”, ούτε κάλυψε μέρος απ’ τη χασούρα του μετά τις πρώτες γκέλες, όμως η εικόνα του, μπόλιασε τους παίκτες με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και τους έδειξε έναν δρόμο για τη συνέχεια, όπου το πρόγραμμα είναι το ίδιο “βαρύ”. Αρκεί να υπάρχει σταθερότητα, βελτίωση κι εξέλιξη στο game plan και μεγαλύτερη κυνικότητα κι αποτελεσματικότητα.
Μετά από τρεις διαφορετικές… προετοιμασίες
Πλέον μετά από ένα τρομερά πιεστικό καλοκαίρι όπου οριοθετήθηκε ως πρώτος στόχος η είσοδος σε League Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης κι ο Αλόνσο αναγκάστηκε να κάνει… τρεις διαφορετικές προετοιμασίες, δεδομένου ότι ενσωματώνονταν διαρκώς νέοι παίκτες -και μάλιστα προοριζόμενοι για να πάρουν βασικό ρόλο- ο Παναθηναϊκός πάει για δύο εβδομάδες σε μία περίοδο όπου θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει με όλους τους ποδοσφαιριστές του και με περιθώριο μίας εβδομάδας. Για να δούμε το επόμενο βήμα του…
Υ.Γ.: Τρομερό ματς από τους Γεντβάι και Ίνγκασον, πολύ αξιόπιστο παιχνίδι απ’ τους Βαγιαννίδη και Μλαντένοβιτς (ειδικά η εικόνα του Σέρβου ανασταλτικά ήταν η μεγάλη έκπληξη), εξαιρετικός ο Ιωαννίδης που έκανε μόνος του φάσεις κι άντεξε στο ανελέητο (κι ατιμώρητο) “ξύλο” που έφαγε, όμως MVP, ειδικά για την εμφάνισή του στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ο Αράο.
Υ.Γ.1: Έτερο πολύ σημαντικό κέρδος για τους “πράσινους”: Η ένταση και οι δυνάμεις που είχαν ως το φινάλε. Απέναντι σε μία πολύ physical κι αθλητική ομάδα όπως είναι ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός είχε πολύ περισσότερη φρεσκάδα και δυναμική απ’ το 70’ και μετά. Κι αυτό ήταν πολύ ενθαρρυντικό σημάδι…
