Ο Κώστας Γουλής καταγράφει το λογικό “πάγωμα” μετά την επιλογή που έγινε στο αριστερό άκρο της άμυνας, καθώς και τη δουλειά του Αλόνσο στη δημιουργία του δικού του Παναθηναϊκού που θέλει υπομονή, αλλά προχωράει.
Ας ξεκινήσουμε λίγο… ανάποδα σήμερα κι όχι απ’ το αγωνιστικό, μολονότι ήταν μέρα φιλικού για τον Παναθηναϊκό. Δεν νομίζω πως υπήρξε φίλος του Παναθηναϊκού που δεν ένιωσε ένα “μούδιασμα” (μικρό ή μεγάλο) όταν διέρρευσε το μεσημέρι της Τετάρτης (3/7) πως η επιλογή που έκαναν οι πράσινοι για τη θέση του αριστερού μπακ ήταν εντέλει ο Πορτογάλος, Πέδρο Ρεμπότσο.
Λογικό, πολύ λογικό, διότι είναι αλήθεια πως με την υπόθεση του Δημήτρη Γιαννούλη, αλλά και το ύψος της πρότασης που κατέθεσαν οι “πράσινοι” για τον διεθνή Έλληνα μπακ, ο πήχης για τον παίκτη που θα ερχόταν για το αριστερό άκρο της άμυνας, είχε ανέβει πάρα πολύ ψηλά. Το ίδιο και η προσδοκία για τον επόμενο απ’ την στιγμή που ο Γιαννούλης επέλεξε να περιμένει το εξωτερικό και το ενδεχόμενο να πάει στην Στουτγκάρδη ή την Ίπσουιτς ή τέλος πάντων σε ένα πρωτάθλημα πολύ ανώτερο απ’ το ελληνικό.
Υπ’ αυτή την άποψη, η επιλογή που έγινε με την επικείμενη απόκτηση του Ρεμπότσο (τελειώνει η μεταγραφή του μέσα στα επόμενα 24ωρα) σήκωσε πολύ “σκόνη” και πολύ κουβέντα, για το κατά πόσο είναι ένας μπακ που μπορεί να κάνει όντως τη… διαφορά στην αριστερή πλευρά του Παναθηναϊκού. Οκέι, κανείς δεν πρέπει να προτρέχει ή να προκαταλαμβάνει μία κατάσταση και το γήπεδο ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο “κριτής” των πάντων, όμως όταν λες ως οργανισμός πως θέλεις να κάνεις 3-4-5 κινήσεις που θα αυξήσουν τους ποιοτικούς δείκτες του δυναμικού σου, για να είσαι ακόμη πιο ανταγωνιστικός απέναντι στους υπόλοιπους “μεγάλους”, πρέπει και να το υποστηρίζεις.
Με επιλογές που θα αυξάνουν όντως τις πιθανότητές σου μέσα στο γήπεδο και δεν θα αποτελούν “λαχεία”, τα οποία δεν μπορείς να προσδιορίσεις από πριν εάν θα τα “εξαργυρώσεις” ή θα τα βάλεις εντέλει στο… συρτάρι. Μακάρι ο Πορτογάλος να βγει… Μινχ για τον Παναθηναϊκό και να κλείσει στόματα (με πρώτο του υπογράφοντα). Για να έχει δώσει το “ΟΚ” ο Ντιέγκο Αλόνσο στην επιλογή του Γιάννη Παπαδημητρίου, προφανώς κάτι παραπάνω έχει “δει” κι ο ίδιος σε σχέση με όλους (εμάς) τους… απ’ έξω κι εφόσον θεωρεί πως ταιριάζει το πλάνο και στη φιλοσοφία του και του “κάνει” ποδοσφαιρικά (για την ώρα) περισσεύει κάθε κουβέντα απ’ τους υπόλοιπους… Το γήπεδο θα “πει” την αλήθεια, μαζί με τη διάρκεια και την ουσία.
Η δουλειά δεν είναι ακόμα ούτε στο… 10%
Πάμε τώρα στο αγωνιστικό. Το σημερινό (3/7) 0-0 με την Πάφο ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Αλόνσο, για να δει και τα καλά και τα άσχημα μίας δουλειάς που έχει ξεκινήσει εδώ και δυόμισι εβδομάδες και είναι σε πλήρη εξέλιξη. Και βεβαίως δεν βρίσκεται ακόμη ούτε στο… 10% της. Αφενός διότι τα πόδια όλων είναι αυτή την ώρα πάρα πολύ “βαριά” με το ρυθμό και την ένταση των προπονήσεων του Ουρουγουανού και των συνεργατών του κι αφετέρου, διότι λείπει απ’ την ενδεκάδα και το πλάνο η μισή και πλέον “ομάδα βασικών”.
Για να μην φτάνουμε σε υπερβολές και να μην βγάζουμε κατσούφικα συμπεράσματα, ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή χτίζεται κομμάτι-κομμάτι στην Αυστρία χωρίς τον βασικό φορ του (Ιωαννίδη), χωρίς το βασικό 8άρι του (Τσέριν), χωρίς τον έτερο κεντρικό χαφ που έφερε για να του αλλάξει τη… ζωή στον άξονα (Μαξίμοβιτς), χωρίς τον δεύτερο φορ του (Σπόραρ), χωρίς τον έτερο αριστερό μπακ του (Μλαντένοβιτς) και με τους Μπακασέτα, Μπάλντοκ να μην έχουν μπει ακόμη στα ματς (ο Μπακασέτας δεν έχει κάτι ανησυχητικό, το προφύλαξε σωστά το πόδι του μετά την ενόχληση στον τετρακέφαλο).
Θα “χτιστεί” σε διαφορετικά στάδια
Ο Παναθηναϊκός του εφετινού καλοκαιριού θα “χτιστεί” σε διαφορετικά στάδια με τα κομμάτια του παζλ να μπαίνουν ένα-ένα στην πορεία και σαφώς θέλει υπομονή. Και το θέμα της δημιουργίας/εκτέλεσης και η παραγωγή περισσότερων φάσεων και ο τρόπος της ανάπτυξης όλης της ομάδας, μέσα απ’ τις βασικές αρχές του Αλόνσο.
Αυτό που μοιάζει δεδομένο είναι πως η (πολύ σοβαρή) δουλειά που κάνει στην Αυστρία -και θα κάνει ακολούθως και στην Αθήνα- ο Αλόνσο και το τιμ του θα αρχίσει να βγαίνει πολύ σύντομα στο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός αλλάζει… Γίνεται μέρα με τη μέρα μία ομάδα που πιέζει ασφυκτικά, ψηλά και συντονισμένα στο γήπεδο κι όσο περνάει ο καιρός θα το κάνει αυτό ολοένα και πιο αυτοματοποιημένα. Παίζει πιο γρήγορα, πιο άμεσα, πολύ πιο κάθετα.
Φάσεις από ποδόσφαιρο… Αλόνσο
Ακόμη και στις πενιχρές φάσεις που έφτιαξαν οι πράσινοι με πολύ “βαριά” πόδια απέναντι στην Πάφο (που παίζει πρώτο επίσημο ματς με την Έλφμποργκ σε 8 μέρες, στον πρώτο προκριματικό του Europa League), η εικόνα ήταν… ποδόσφαιρο Αλόνσο. Στο δοκάρι του Γερεμέγεφ στο 33’, οι παίκτες του “τριφυλλιού” ανέκτησαν με “παγίδα” την μπάλα γρήγορα, ο Κώτσιρας έβγαλε με τη μία στον Μαντσίνι στο χώρο, αυτός γύρισε προς τον Σουηδό κι εκτέλεσε άμεσα. Κι ας μην μπήκε. Στο 81’ η φάση που κάνει ο Τσοκάι με την ντρίμπλα και την κίνηση έρχεται πάλι από πίεση και κλέψιμο ψηλά. Αυτά είναι που μετρούν σε ένα τέτοιο καλοκαιρινό φιλικό. Το να βλέπεις αυτά που δουλεύεις κάθε μέρα, έστω και σε… δόσεις, να βγαίνουν στο χορτάρι…
