Ο Γιώργος Πρίντεζης θα δει απόψε (21:15) τη φανέλα με το Νο.15 να αποσύρεται στον ουρανό του ΣΕΦ και ο Βασίλης Σκουντής τον ξαναβάζει μπροστά στον καθρέφτη του…
Aυτά είναι όντως της μοίρας τα καμώματα, τα παιχνιδίσματα, που ενίοτε καθίστανται και σατανικά…
Χθες το βράδυ στο Ζάγκρεμπ κάμποσοι θρύλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ τίμησαν την ολοζώντανη μνήμη του Ντράζεν Πέτροβιτς και έκλιναν ευλαβικά το γόνυ μπροστά (όχι στο σκήνωμα του το οποίο βρίσκεται ενταφιασμένο στο κοιμητήριο Μιρογκόι, αλλά) στο ολόγραμμα που παρουσιάσθηκε στα μάτριξ του γηπέδου…
Και απόψε (21:15), θα έχει (ευτυχώς εν ζωή) την τιμητική του ο Γιώργος Πρίντεζης τη φανέλα του οποίου θα αποσύρει ο Ολυμπιακός ανεβάζοντας την ως κειμήλιο και εικόνισμα στην οροφή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας…
Η μοιραία Hala Ludova
Τι τους ενώνει; Αυτό όντως θα μπορούσε να αποτελέσει ερώτηση στο παιχνίδι “Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος”!
Λοιπόν ας λυθεί ο γρίφος…
Ο Πρίντεζης έκανε το ντεμπούτο του στη EuroLeague στις 9 Οκτωβρίου του 2002 στη Hala Ludova του Βρότσλαβ, όπου στις 6 Ιουνίου του 1993 τον Ιούνιο του 1993 είχε απαγγείλει το κύκνειο άσμα της καριέρας του ο συχωρεμένος ο “Μότσαρτ”…
Δεν ξέρω εάν ο Πρίντεζης που είναι συναισθηματικός και ευσυγκίνητος τύπος δακρύσει ή βαλαντώσει κιόλας στο κλάμα την ώρα ενόσω θα θωρεί τη φανέλα με το Νο.15 να ανεβαίνει δίκην σημαίας στον ιστό της…
Ο Πίπεν και ο Ρόμπιν
Το σίγουρο είναι πως θα συνειδητοποιήσει δια μίαν εισέτι φοράν και μάλιστα δόξη και τιμή ποιος ήταν, τι έκανε και κυρίως ποιο αποτύπωμα άφησε στο μπάσκετ, υποδυόμενος κιόλας –τηρουμένων των αναλογιών-τον… Σκότι Πίπεν στο πλευρό του Μάικλ Τζόρνταν και τον Ρόμπιν στο πλάι του Μπάτμαν!
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι αναγωγές προκαλούν… λόξυγκα στον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος βίωσε την ίδια ανατριχίλα στις 17 Σεπτεμβρίου του 2023, αντικρίζοντας το δικό του Νο.7 να ανοίγει αυτή τη φάμπρικα!
Ο Πρίντεζης υπήρξε το alterego του Σπανούλη: ο “sine qua non”, όπως μαθαίναμε στα λατινικά, πάει να πει “ο εκ των ων ουκ άνευ”!
Ο κατάλληλος άνθρωπος
Απαραίτητος και αναγκαίος, όχι συμπληρωματικός και βοηθητικός.
Υπαρχηγός και όχι ιπποκόμος!
Συμπρωταγωνιστής στο έργο που ανέβαινε επί έντεκα συναπτά έτη στην κόκκινη σκηνή και όχι κομπάρσος…
Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση, για το κατάλληλο καλάθι, όπως το πεταχτάρι στον τελικό του 2012 και το τρίποντο στο Game 4 με την Μπαρτσελόνα το 2015) και όχι το παιδί για τα θελήματα!
Βασικότατο κομμάτι του παζλ, όχι τσόντα!
Κάποτε στο Μπραχάμι…
“Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη” λοιπόν, όπως λέει και το παλιό παιδικό τραγουδάκι.
“Δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει”…
Η ανέμη γυρίζει 24 χρόνια πίσω, στο καλοκαίρι του 2000, όταν στον πάγκο του Ολυμπιακού βρισκόταν ο Ηλίας Ζούρος, με συνεργάτες τον Μάξο Οστοιτς, τον Δημήτρη Τζιάλα και τον Γιώργο Κετσελίδη, ο οποίος είχε και την επίβλεψη στις ακαδημίες της ομάδας…
Τότε ο Πρίντεζης ήταν ένα 15χρονο πιτσιρίκι που αγωνιζόταν στον Αστέρα Αγίου Δημητρίου και συνάμα αποτελούσε μέλος της Εθνικής ομάδας παμπαίδων, η οποία είχε προπονητή τον Νίκο Κεραμέα και έλαβε μέρος στα διεθνή τουρνουά του Ιαλυσού και του Κολινδρού.
Οι ματιές του Ομπράντοβιτς και το διαμάντι του Ζούρου
Μάλιστα σε μια προπόνηση εκείνης της Εθνικής ομάδας, τον τσέκαρε από τη φυσούνα του ΟΑΚΑ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ανταποκρινόμενος στο πιλάτεμα του Δημήτρη Ιτούδη “για να κάτσουμε να δούμε έναν πιτσιρικά που δείχνει ότι μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο”.
Τον είδαν, προφανώς τότε ο Γιωργάκης δεν έκανε κλικ στον Ζοτς και αυτή η ιστοριούλα απλώς εμπίπτει στα λεγόμενα “whatif”, τα οποία, ως γνωστόν, δεν βγάζουν νόημα!
Ο Ολυμπιακός δεν έχασε καιρό και αφού τον παρακολουθούσε στενά, έσπευσε να τον αρπάξει. “Ήταν από τότε ένα πολύ ξεχωριστό παιδί και δεν εννοώ μονάχα το ταλέντο του, αλλά και τον χαρακτήρα του. Φαινόταν από μικρός ότι θα φτάσει ψηλά και είναι ένα αληθινό διαμάντι. Τον αγαπώ παρά πολύ”, έχει αποφανθεί ο Ηλίας Ζούρος, στον οποίο έλαχε ο κλήρος να σμιλέψει πρώτος το ακατέργαστο διαμάντι που εξορύχθηκε στο Μπραχάμι.
Η απορία του Κόκκαλη για τις 90.000 σε ανήλικο
Όταν ο Ολυμπιακός συμφώνησε με τον Γιώργο, με την οικογένεια του (και δη με τη μητέρα του η οποία… υπέκυψε στο μπίρι μπίρι του Ζούρου) και με τον Αστέρα Αγίου Δημητρίου, ο Ηλίας είπε τα καθέκαστα στον Σωκράτη Κόκκαλη και τον ενημέρωσε για το κόστος της μεταγραφής….
Η αντίδραση του τότε προέδρου του Ολυμπιακού υπήρξε παροιμιώδης: “Μα, κύριε Ζούρε, είναι δυνατόν να δώσουμε 90.000 ευρώ για ένα ανήλικο παιδί από το Μπραχάμι;”
Τα έδωσε, βεβαίως, ο Ολυμπιακός αυτά τα 90.000 ευρώ και είπε κι ένα τραγούδι, καθόσον ο Πρίντεζης είναι και καλλικέλαδος!
Ο “καρεκλάς” και το “παπάκι” στην οδό Θεομήτορος
Τότε τον Πρίντεζη τον χρεώθηκε με 108, που λένε, ο Γιώργος Κετσελίδης. “Μέναμε πολύ κοντά και επειδή τότε ήμουν προπονητής στη Δάφνη Αγίου Δημητρίου είχα την ευκαιρία να τον παρακολουθώ πολύ συχνά με τον Αστέρα, αλλά τον έβλεπα κιόλας να ανεβοκατεβαίνει συχνά με ένα “παπάκι” την οδό Θεομήτορος” θυμάται.
Και συνεχίζει: “Ήταν ένα παιδί με μακριά μαλλιά, “καρεκλάς”, όπως τους λέγαμε παλιά. Όταν τον είδα για πρώτη φορά εντυπωσιάσθηκα από το ταλέντο του, θα έλεγα έπαθα σοκ με το ταλέντο του. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, τότε ο Γιώργος ήταν πολύ συνεσταλμένος, αλλά και θρασύς, με την καλή έννοια. Δεν κώλωνε και δεν φοβόταν, γι’ αυτό κιόλας κυκλοφορούσε με ένα ‘’φτιαγμένο’’ Peugeot 106, αν και δεν είχε βγάλει ακόμα δίπλωμα οδήγησης”!
Ο πρώτος τίτλος στη Σπάρτη
Το καλοκαίρι του 2000 ο Πρίντεζης ντύθηκε στα ερυθρόλευκα και εντάχθηκε στην ομάδα παίδων του Ολυμπιακού, η οποία μάλιστα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος στη Σπάρτη, με προπονητή τον Στέφανο Λαρόζα και παίκτες, εκτός του Γιώργου, τον Κουκά, τον Λεγάτο, τον Γράτσο κοκ.
Την επόμενη σεζόν (2001-02) έλαβε προαγωγή στην ομάδα των εφήβων με προπονητή τον Κετσελίδη, τον οποίο τον Φεβρουάριο (μετά την αποχώρηση του Ζούρου και την έλευση του Σούμποτιτς, με συνεργάτες τον Χρήστο Παππά και τον Θανάση Παπαχατζή) αντικατέστησε ο Γιώργος Τσεμπέρης.
Με τα πρώτα λεφτά που πήρε από τον Ολυμπιακό, ο Γιώργος αγόρασε τα απαραίτητα σύνεργα και έφτιαξε ένα μικρό γυμναστήριο στον πρώτο όροφο του σπιτιού του.
Αντιλαμβανόταν από τότε ότι το μπάσκετ θα ήταν ο δρόμος της ζωής του, όπου κι αν τον έβγαζε, συμπεριλαμβανομένων των περιπλανήσεων στη Λάρισα (Ολύμπια) και στη Μάλαγα (Ουνικάχα).
Ο θρύλος και η πιτυρίδα!
Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά τη μεταγραφή και ενώ προφανώς η Ιστορία απάντησε στην απορία του Σωκράτη Κόκκαλη, ο Πρίντεζης από “καρεκλάς” έχει λάβει προαγωγή σε θρύλο, οπότε εδώ τελειώνει η κουβέντα…
Για να μείνω στο πνεύμα της τηλεοπτικής διαφήμισης του “Head and Shoulders” στην οποία πρωταγωνιστούσε πριν από τρία χρόνια ο λεγάμενος ξεπέρασε τη φάση στην οποία ήταν πολύ αδύναμος για μπάσκετ και δεν άφησε τίποτε να τον σταματήσει από το να γίνει αυτός που επέπρωτο να γίνει.
Τίποτε, ούτε την πιτυρίδα!
Οι δικαιολογίες και το “ηχητικό”
O πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (και ηγετική μορφή της επανάστασης και της ίδρυσης του αμερικανικού έθνους τους) Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο οποίος γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1732 έλεγε ότι “είναι καλύτερα να μην έχεις καμιά δικαιολογία, παρά να βρίσκεις διαρκώς μια άστοχη” και αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο της ζωής του Πρίντεζη, που έχει την ίδια ημέρα τα γενέθλια του…
Αυτές τις δικαιολογίες ο Πρίντεζης τις απεχθανόταν και τις απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι, ακόμη κι όταν τον αφορούσαν, πολλώ δε μάλλον όταν τον έθιγαν , όπως εκείνη η ιστορία με την εκ των έσω διαρροή του ηχητικού «ντοκουμέντου» που είχε να κάνει με την καθυστέρηση των πληρωμών στην ομάδα…
To ξεχείλωμα της καριέρας και το περήφανο αντίο
“Αν και συναισθηματικός, όπως όλοι οι ιχθείς, είμαι ένας πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος και αυτό αφορά ακόμη και το αντίο μου, όταν θα κρίνω ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Πρόκειται για μια νομοτελειακή και αναπόφευκτη κατάσταση, την οποία δεν αντιμετωπίζω με τρόμο. Έχω το γνώθι σαυτόν και δεν σκοπεύω να… ξεχειλώσω την καριέρα μου, κυνηγώντας ανεμόμυλους! Θα πω περήφανα το αντίο” μου είχε εκμυστηρευθεί σε μια συνέντευξη μας προς “ΤΑ ΝΕΑ” στις 10 Σεπτεμβρίου του 2018…
Αυτό το αντίο το είπε μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά οφείλω να υπενθυμίσω ότι ο εκ Σύρου ορμώμενος πάουερ φόργουορντ, ανέκαθεν υπήρξε βραδυφλεγής.
Τι σημαίνει αυτό;
Ιδού η δική του απάντηση, εξήγηση και τεκμηρίωση, στην ίδια συνέντευξη: “Στην αρχή της καριέρας μου δεν πίστευα στον εαυτό μου. Δεν είχε να κάνει με χαμηλή αυτοεκτίμηση, απλώς άργησα να πάρω μπροστά, διότι ήμουν ρολίστας και δεν ένιωθα απελευθερωμένος στο παιχνίδι μου. Το πέρασμα από αυτή τη φάση με βοήθησε να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και ρεαλισμό τις καταστάσεις. Όταν νιώθω καλά, βγαίνω μπροστά, αλλιώς μεριάζω στην άκρη και θυσιάζω τον εγωισμό μου στο βωμό της ομάδας”.
“Δεν κώλωσα, έγινα από 15ος, δεύτερος”!
Ο δρόμος του δεν υπήρξε στρωμένος ούτε με ρόδα, ούτε με… συριανά λουκούμια! “Δεν το έβαλα ποτέ κάτω όμως, ούτε.. κώλωσα. Μέχρι τα 26 χρόνια μου δεν μου χαρίστηκε τίποτε, δεν βρήκα στρωμένο τραπέζι και όλα τα διεκδίκησα με μόχθο. Είδα τον εαυτό μου να είναι ο 15ος παίκτης της ομάδας, να γίνεται 12ος, 10ος, 5ος, 2ος και πάει λέγοντας...”.
“Μονάχα δεύτερος; Γιατί όχι πρώτος;” τον είχα ρωτήσει σε εκείνη τη συνέντευξη.
“Διότι πρώτος στον Ολυμπιακό είναι ο Σπανούλης, όλοι οι υπόλοιποι έρχονται και παρέρχονται στην ιεραρχία της μιας βραδιάς” μού απάντησε διατρανώνοντας ακόμη περισσότερο την αυτογνωσία του.
Το λάθος με το ΝΒΑ, ο Νοβίτσκι και το… σκονάκι της Μπανταλόνα
Αυτή η αυτογνωσία ωστόσο δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν υπέκυψε στον πειρασμό του ΝΒΑ. “Επιλέχθηκα στο ντραφτ από τους Σπερς το 2007, μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά δεν το τόλμησα και ζω με αυτό το λάθος”!
Ο Πρίντεζης είχε ως πρότυπο τον Ντιρκ Νοβίτσκι αλλά αποτελεί κιόλας τέτοιο για κόσμο και κοσμάκη. Ένα παράδειγμα; Στις ακαδημίες της Τζουβεντούτ Μπανταλόνα εδώ και κάμποσα χρόνια διδάσκεται το πεταχτάρι χάρη στο οποίο δίκην προσευχής στην εκπνοή του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2012.
Ο γιος του Πρίφτη και η αδυναμία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τον Απρίλιο του 2020 ο άλλοτε συμπαίκτης του στον Ολυμπιακό, Γιώργος Διαμαντόπουλος είχε πει ό,τι πριν από λίγα χρόνια και ο Δημήτρης Πρίφτης…
“Εάν είχα γιο, θα ήθελα να μοιάσει στον Γιώργο Πρίντεζη”!
Λίγες μέρες αργότερα σε μια εκμυστήρευση του στο Instagram, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τον εξαίρεσε από τον κανόνα.
Πώς; Τον ρώτησαν σε ποιους αθλητές του Ολυμπιακού έχει αδυναμία και κατονόμασε “τον Αναστόπουλο από το ποδόσφαιρο, τον Πρίντεζη από το μπάσκετ και τον Ντράγκοβιτς από το βόλεϊ”.
Ούτως ή άλλως ο Πρίντεζης έχει εισπράξει σε πλείστες όσες περιπτώσεις τον σεβασμό των φιλάθλων του Παναθηναϊκού, τον οποίο αποδίδει “στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζομαι, στο ότι δεν προκαλώ και στο ότι είμαι αφοσιωμένος στην ομάδα μου”.
Ξωμάχος πια ο προηγούμενος (μετά τον Σπανούλη και πριν από τον Παπανικολάου) αρχηγός του Ολυμπιακού ξεζούμισε τις στιγμές και ρούφηξε τους χυμούς μιας εκάστης εξ αυτών και αυτή είναι η πιο ανεκτίμητη προίκα του.
Υπέγραψε το συμβόλαιο με τα… δάκρυα του!
Στις 14 Ιουνίου του 2017, όταν υπέγραψε το τριετές συμβόλαιο στον Ολυμπιακό τον πήραν τα ζουμιά!
Ο λόγος; “Αγαπώ παρά πολύ αυτή την ομάδα, είναι η οικογένεια και πάνω από τη μισή ζωή μου”.
Πράγματι εκείνη τη τζίφρα περισσότερο από το στυλό την έβαλε με τα δάκρυα, που αυλάκωσαν το πρόσωπο του. “Είμαι πολύ συναισθηματικός και παραδοσιακός τύπος και δεν αλλάζω εύκολα συνήθειες, περιβάλλον, φίλους. Συγκινήθηκα διότι συνειδητοποίησα ότι κατά 99% θα τελείωνα την καριέρα μου στον Ολυμπιακό, κάτι που το ονειρευόμουν από μικρός και γι’ αυτό δάκρυσα”!
Το πεταμένο μπουκάλι και ο μέντορας του Σάσα
Στην τελευταία σεζόν του, αν και δεν βρισκόταν πια στα ντουζένια του, δεν έπαψε να στέκει στο μετερίζι του και να κρατά το λάβαρο εφ’ ω ετάχθη…
Ήθελε να παίζει, ποιος δεν θέλει;
Στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα, όταν αντικαταστάθηκε, πέταξε ένα μπουκάλι του νερού από τα νεύρα του και αυτή η αντίδραση έδειξε πόσο θέλει να παίζει και να βοηθάει την ομάδα του…
Αυτό βεβαίως το κάνει ούτως ή άλλως εντός και εκτός παιδιάς: υπήρξε αρχηγός, κράτησε ενωμένα τα αποδυτήρια και έβαλε κάτω από τις φτερούγες του τον Σάσα Βεζένκοβ, απέναντι στον οποίο συμπεριφερόταν όπως ένας μεγάλος αδελφός αλλά και τον Λιβιό Ζαν Σαρλ που του έτρωγαν το ψωμί!!!
Ο Πρίντεζης δεν κυριευόταν από κόμπλεξ, ούτε καταδιωκόταν από κάθε λογής σύνδρομα ανασφάλειας, άλλωστε η καριέρα του υπήρξε τέτοια που δεν του αφήνει απωθημένα…
Τουναντίον τού άφησε την αχλή του μύθου που θα περιζώνει απόψε μαζί με τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα, τη φανέλα με το Νο. 15…
