Οι περισσότερες και πολύ πιο “καθαρές” του Παναθηναϊκού στο πρώτο clasico του Κυπέλλου, οι χαμηλές εντάσεις και το απόθεμα δυνάμεων που ολοένα κι έφθινε μετά το 60’ και η κουβέντα που πρέπει να (ξανα)νοίξει για την ενίσχυση στους στόπερ και στο “6”.
Είχε ο Παναθηναϊκός τις περισσότερες και τις πιο “καθαρές” ευκαιρίες σε ένα clasico πολύ λιγοστών φάσεων και υπό του μετρίου από πλευράς θεάματος και ποιότητας; Τις είχε… Με τον Ιωαννίδη στο 35’ και στο 85′, με τον Πελίστρι (που “ζάλισε” τον Ορτέγκα απ’ την ώρα που μπήκε) στο 69’ κι με τον Μαντσίνι στη φάση που κυνήγησε στο 84′, μετά την πρώτη απόκρουση του Πασχαλάκη στο σουτ του αρχηγού του “τριφυλλιού”. Δεν έφτανε όμως για να του δώσει τη νίκη μολονότι προηγήθηκε στο 51′ χάρις στην οξυδέρκεια του Φίλιπ Τζούριτσιτς.
Δεν έφτανε, διότι το απόθεμα των δυνάμεων και της έντασης των “πράσινων” ήταν πάρα πολύ χαμηλό κι έφθινε ολοένα και περισσότερο όσο το παιχνίδι πλησίαζε προς το φινάλε, αλλά και γιατί ο Μαντσίνι για άλλη μία φορά όταν έφτασε στην… πηγή -στο παρά πέντε του αγώνα- απλά “λιποθύμησε”.
Είχε πολλές επιλογές ο Αργεντινός κυνηγώντας τη φάση, όμως πέφτοντας (!) εκτέλεσε αγχωμένος στη γωνία που έπεφτε ξανά ο Πασχαλάκης ενώ έχει ορθάνοικτο το υπόλοιπο τέρμα… Δεν το “είχε” ποτέ το εύκολο γκολ ο Ντάνιελ, δεν το είχε και τώρα, σε μία τόσο καθοριστική στιγμή που θα μπορούσε να έχει κρίνει υπέρ των “πράσινων” το ντέρμπι, δίνοντάς τους ένα μικρό προβάδισμα για τη ρεβάνς. Δεν έγινε, έμεινε το 1-1 κι όλα θα τα ξεκαθαρίσει το ποδόσφαιρο στο Φάληρο. Όπως και πέρσι…
Ο Παναθηναϊκός από ένα σημείο και μετά δεν είχε δυνάμεις, διότι εκ των πραγμάτων ο Βιτόρια ήταν αναγκασμένος λόγω των πολλών και σημαντικών απουσιών να πάει σε ένα σχήμα με 7/11 βασικούς που τράβηξαν μεγάλο… κουπί πριν από τρία βράδια στις Σέρρες. Και ξόδεψαν πάρα πολλές δυνάμεις, παίζοντας στο βούρκο ένα ματς, που ήταν σαν να έχουν παίξει… τρία μαζεμένα.
“Έχασε” λίγες ώρες πριν από τη σέντρα (και) τον Γουίλιαν Αράο λόγω τενοντίτιδας, ξέμεινε κι από δεύτερο στόπερ με το νέο μυϊκό πρόβλημα του Σένκεφελντ προς το φινάλε του ημιχρόνου. Δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμο όλο αυτό, όμως το πάλεψε για να το “μακιγιάρει” αυτό το έλλειμμα φρεσκάδας και δυνάμεων σε όλα τα σημεία του γηπέδου, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό ο οποίος όσο περνούσε η ώρα είχε τη δυνατότητα να φέρνει από τον πάγκο του και να φορτώνει στο γήπεδο καλύτερα “όπλα” μεσοεπιθετικά για να κρατήσει σε πιο χαμηλά μέτρα τον Παναθηναϊκό.
Ειδικά απ’ το 60’ και μετά, ο Ολυμπιακός τακτικά (όχι επιθετικά, διότι μία μεγάλη φάση βρήκε μόνο σ’ όλο το ματς και την έκανε γκολ) άρχισε να φέρνει το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Ασχέτως εάν οι “πράσινοι” λόγω ατομικής ποιότητας και της ταχύτητας του πολύ πιο φρέσκου Πελίστρι είχαν τις δύο μεγάλες στιγμές τους στο 69’ και 85’.
Η κομβική του Αράο και η απαραίτητη ενίσχυση
Πέρα απ’ τον Ουναΐ και τον Γεντβάι, η απουσία του Αράο ήταν κομβική για τους “πράσινους” και το πώς πήγε συνολικά το ματς. Διότι με τον Βραζιλιάνο καλά και παρόντα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο όπου είχε τον έλεγχο του αγώνα ο Παναθηναϊκός, ο Αράο θα μπορούσε να “κολλήσει” πολύ καλύτερα τις γραμμές και να δώσει την ισορροπία και τη δύναμη που χρειαζόταν ο άξονας του “τριφυλλιού”, για να πάρει τις δεύτερες μπάλες και να πιέσει ακόμη περισσότερο την άμυνα του Ολυμπιακού.
Κι επειδή το συγκεκριμένο πρόγραμμα και το… γαϊτανάκι Ολυμπιακός-ΑΕΚ-Ολυμπιακός μέσα σε 12 μέρες είναι κάτι σαν πρόγευση και μικρογραφία playoffs ως προς την ένταση των αγώνων μέσα σε λίγες μέρες, καλό θα ήταν δύο εβδομάδες πριν από τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου, εκτός απ’ τη θέση του φορ να (ξανα)δούν στον Παναθηναϊκό λίγο περισσότερο τα ζητήματα στο κέντρο της άμυνας και στον άξονα.
Είτε με έναν παίκτη που θα έρθει για να παίξει βασικός στο “6”, για να γυρίσει (και) στα μετόπισθεν ο Αράο, είτε με έναν εν δυνάμει βασικό στόπερ.
Ναι, φέτος το βάθος στο ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι μεγαλύτερο, όμως για να μπορέσει να έχει αυξημένες πιθανότητες στην τελική ευθεία της σεζόν, θα πρέπει να είναι ακόμη πιο γεμάτος. Γιατί τα ματς τη άνοιξη θα είναι πολλά και θα είναι σερί…
Στην άμυνα μάνι-μάνι θα πάει την Κυριακή (19/1) στο παιχνίδι με την ΑΕΚ χωρίς δύο στόπερ (Γεντβάι και Σένκεφελντ) και με τον Ίνγκασον “σκασμένο” και με πολύ χαμηλές εντάσεις. Ενώ μόλις έμεινε έξω για ένα ματς ο Αράο (κι όχι σε “απλό” ματς, αλλά σε ντέρμπι) φάνηκε μεγάλο το κενό του στο “6”.
Ας πάρει από τώρα τον εν δυνάμει βασικό στόπερ
Κι ευτυχώς που ο Πάλμερ-Μπράουν, με μόλις 23 λεπτά στα πόδια του απ’ τη ρεβάνς με τον Ατρόμητο, ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στις απαιτήσεις του ντέρμπι και ήταν πολύ-πολύ καλύτερος απ’ τον Σένκεφελντ. Και σ’ αυτό αξίζουν πολλά μπράβο στον Αμερικανό που δείχνει αποφασισμένος να “επιστρέψει” ολοκληρωτικά.
Φαίνεται όμως πως και ποσοτικά και ποιοτικά, υπάρχει κενό σ’ αυτό το κομμάτι στο υλικό του “τριφυλλιού”. Κι απ’ την στιγμή που ο Παναθηναϊκός, ούτως ή άλλως θα πάρει στόπερ το καλοκαίρι (μην πούμε και… δύο κιόλας), ας βρει έναν βασικό από τώρα κι ας τον αποκτήσει με δανεισμό κι οψιόν αγοράς, εάν θέλει να χαμηλώσει το ρίσκο.
Ζητούμενο πλέον (και) η διαχείριση ενόψει της ΑΕΚ
Πάει λοιπόν το πρώτο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με τα δύο επόμενα στο Φάληρο να είναι ακόμη πιο σημαντικά και για τους δύο “αιώνιους” και τους στόχους τους. Μέχρι να πάμε εκεί όμως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να ξαναγεμίσει το… ντεπόζιτο μέσα στο επόμενο τριήμερο, να δει τις επιστροφές του και να διαχειριστεί τέλεια όλες τις λεπτομέρειες στον επόμενο, μεγάλο αγώνα της Κυριακής (19/1, 20:30) με την ΑΕΚ για να βρει μία μεγάλη νίκη που χρειάζεται. Αυτή που δεν βρήκε στο πρώτο προημιτελικό με τον Ολυμπιακό κι αυτή που θα πρέπει να ψάξει δύο φορές μέσα σε λίγες ημέρες στο Φάληρο.
Διότι αν ξανανοίξει η… ψαλίδα, αυτή τη φορά δεν θα είναι τόσο εύκολο για να “μαζευτεί”, όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε της regular season…
