«Εδώ στον Ψηλορείτη, η λέξη “Αθάνατοι” δεν σβήνει ποτέ» – Φόρος τιμής στην Κρήτη για τους πιλότους του καναντέρ
Τη βαθιά τους θλίψη εκφράζουν η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος Ανωγείων στην Κρήτη και πρόεδρος της Ένωσης Ορεινών Δήμων Ελλάδας Σωκράτης Κεφαλογιάννης, για τον τραγικό εν ώρα καθήκοντος θάνατο των δύο πιλότων του πυροσβεστικού Canadair στην Κάρυστο, κυβερνήτη, Σμηναγό Χρήστο Μουλά, 34 ετών και τον συγκυβερνήτη, ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών.
«Μαζί με ολόκληρη τη χώρα, την οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας, τις οικογένειες των ηρώων μας, τα Ανώγεια πενθούν. Οι δύο πιλότοι μας, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις φλόγες, έπραξαν σθεναρά το καθήκον τους, με αυτοθυσία, θέλοντας να προστατέψουν την Κάρυστο, τη φύση και τους συνανθρώπους μας από τη μανία της φωτιάς. Στερήθηκαν τη ζωή τους ανταποκρινόμενοι στον όρκο τους, στο καθήκον και την αποστολή που τους ανατέθηκε. Δικό μας χρέος είναι να διατηρήσουμε τη μνήμη τους, να διδάξουμε στα παιδιά μας και να αφήσουμε ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, την αγάπη για την πατρίδα, το σεβασμό στο καθήκον, την αξία της θυσίας όταν η πατρίδα μας καλεί να την υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο. Όλοι εμείς εδώ στο δήμο Ανωγείων, εκφράζουμε από τα βάθη της καρδιάς μας στις οικογένειες των πεσόντων ηρώων μας το σεβασμό μας, τα ειλικρινή και θερμά μας συλλυπητήρια γνωρίζοντας τους παράλληλα πως εδώ στον Ψηλορείτη η λέξη ΑΘΑΝΑΤΟΙ δεν σβήνει ποτέ. Αθάνατος με τιμή ο Σμηναγός Χρήστος Μουλάς. Αθάνατος με τιμή ο Ανθυποσμηναγός, Περικλής Στεφανίδης».
Φόρο τιμής απέτισαν στους δύο αδικοχαμένους πιλότους και στα Χανιά. Δείτε το βίντεο από την ιστοσελίδα zarpanews.gr:
«Πόσες ζωές έσωσες, πόσα σπίτια γλίτωσες…»
Συντετριμμένος είναι και ο αντιδήμαρχος Χανίων Γιάννης Γιαννακάκης, που ήταν συμμαθητής του Χρήστου Μουλά.
«Χρήστο, κάθε φορά που έβλεπα πυροσβεστικά αεροπλάνα σε σκεφτόμουν. Θαύμαζα το θάρρος και τις ικανότητές σου να πολεμάς τον πύρινο εχθρό τόσα χρόνια. Κάθε συζήτηση με τη Μάγδα ή τους γονείς σας με γύριζε σε εκείνο το καλόκαρδο παιδί που γνώριζα στο σχολείο. Δεν τολμώ να φανταστώ πόσες ζωές έσωσες, πόσα σπίτια γλίτωσες, πόσες εστίες έσβησες όσα χρόνια πετούσες. Το μόνο όμως που δεν θα μπορούσες να σβήσεις είναι η ανάμνηση του πηγαίου σου χαμόγελου από όσους συναντήθηκαν μαζί σου. Από όσους σε συναντήσαμε σε αυτή τη σύντομη διαδρομή. Μια διαδρομή που για σένα ήταν μια σταθερή πορεία προς το φως. Καλό ταξίδι, Χρήστο».
