Το 2024 σηματοδοτεί την 30ή επέτειο από το άνοιγμα της σήραγγας της Μάγχης, της πρώτης σταθερής σύνδεσης της Βρετανίας με την ηπειρωτική Ευρώπη. Η σήραγγα ήταν η αιτία πολλών πανηγυρισμών. Θα έφερνε αλλαγές, θα εδραίωνε δεσμούς με την Ευρώπη και θα παρείχε σειρά από συναρπαστικές νέες υπηρεσίες με τρένα υψηλής ταχύτητας προς πολλούς προορισμούς σε όλη την Ευρώπη. Θα παρέχονταν υπηρεσίες τρένων Nightstar που θα συνέδεαν το Πλίμουθ με τις Βρυξέλλες και το Σουόνσι με το Παρίσι και γινόταν λόγος για τρένα από το Καντέρμπουρι προς το Καλέ ή τη Λιλ προς το Φόλκεστοουν για να επιτρέψουν τη διασυνοριακή εργασία.
Οι δυνατότητες έμοιαζαν ατελείωτες και συναρπαστικές, ενισχύοντας τις σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των ευρωπαίων γειτόνων του. Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν συμβεί. Τα τρένα Nightstar κατέληξαν να πουληθούν στον Καναδά καθώς η ιδέα χάθηκε από την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και τον ανταγωνισμό από τις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους. Ο αριθμός των εμπορευματικών τρένων δεν έχει αυξηθεί λόγω ζητημάτων ασφάλειας και αξιοπιστίας, μια τρομερή απογοήτευση.
Είναι το ίδιο το Brexit που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη αποτυχία του τούνελ. Εάν το όραμα που οδήγησε στην κατασκευή της σήραγγας είχε πραγματοποιηθεί, τότε θα είχε εδραιώσει τους δεσμούς μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης. Θα ήταν μια σημαντική φωνή στην εκστρατεία παραμονής στην Ευρώπη.
Τώρα η γραφειοκρατία του Brexit πρόκειται να επιδεινωθεί με την απαίτηση ότι οι βιομετρικές πληροφορίες ταυτότητας και οι βίζες θα είναι υποχρεωτικές για τους ταξιδιώτες μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης. Ηδη, η απαίτηση για σφράγισμα διαβατηρίων έχει περιορίσει τον αριθμό των επιβατών που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες Eurostar και μόνο ένας ριζικός επανασχεδιασμός των τερματικών σταθμών στο Παρίσι, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες θα επιτρέψει ουσιαστική επέκταση.
Δεδομένου ότι το Brexit δεν πρόκειται να αντιστραφεί, υπάρχουν μόνο λίγοι λόγοι για αισιοδοξία, αλλά υπάρχουν περιθώρια για τους Εργατικούς να εκμεταλλευτούν την ύπαρξη της σήραγγας ενθαρρύνοντας τη μεγαλύτερη χρήση της, είτε για φορτία είτε για επιβάτες. Ισως θα μπορούσε να είναι ο καταλύτης για μια αναγέννηση του ευρωπαϊκού ιδεώδους που, παραδόξως, υποστήριξε η Θάτσερ ακριβώς επειδή το έβλεπε ως βασικό στοιχείο της ενιαίας αγοράς. Υπάρχει περιθώριο για τον Κέιρ Στάρμερ των Εργατικών να είναι ευφάνταστος σχετικά με την αναστροφή μερικών από τις ζημιές του Brexit, μέσω μιας αναγέννησης αυτού του μάλλον παραμελημένου τμήματος ζωτικής σημασίας υποδομής. Τρόπος υπάρχει. Υπάρχει η θέληση;
Ο Κρίστιαν Ουόλμαρ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
