Με τη Σύνοδο Κορυφής για το Κλίμα COP28 να έχει πλέον ολοκληρωθεί, το ενδιαφέρον παραμένει σταθερά στο παγκόσμιο χρηματοδοτικό κενό. Εκτιμάται ότι για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) του 2030 θα απαιτηθούν 5-7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Δεν πρέπει μόνο να εξασφαλίσουμε επειγόντως το απαραίτητο κεφάλαιο. Πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις ασθενών κατευθύνονται στρατηγικά προς φιλόδοξους στόχους. Αυτό σημαίνει συντονισμό σε διαφορετικές αλυσίδες εφοδιασμού, κάτι που με τη σειρά του απαιτεί μια ισχυρή βιομηχανική στρατηγική.
Οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς πρέπει να συνεργαστούν. Ο επαναπροσανατολισμός των δημόσιων υπηρεσιών γύρω από φιλόδοξους στόχους απαιτεί μετρήσεις αξιολόγησης για την αποτύπωση δυναμικών επιρροών σε ολόκληρη την οικονομία.
Γνωρίζουμε ότι μπορεί να επιτευχθεί αποτέλεσμα. Η πρόοδος της γερμανικής χαλυβουργίας στην υιοθέτηση ενός φιλικού προς το κλίμα μοντέλου κυκλικής οικονομίας οφείλει πολλά στη βιομηχανική στρατηγική αυτής της χώρας. Οι δημόσιες πολιτικές ενθάρρυναν διεργασίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα μεταξύ των κατασκευαστών χάλυβα και δημιούργησαν αγορές για τέτοιο χάλυβα, άλλα υλικά και πράσινο υδρογόνο. Ολες οι χώρες χρειάζονται ευρεία, συνεκτικά σχέδια για την ευθυγράμμιση των δημόσιων επενδύσεων με τις δεσμεύσεις για απαλλαγή από τις αλυσίδες ρύπων από την παραγωγή και τις μεταφορές σε ολόκληρη την οικονομία.Εξίσου σημαντικό είναι πως η πράσινη μετάβαση θα πετύχει μόνο εάν αποτελεί «δίκαιη μετάβαση». Για να υποστηρίξουν την απαραίτητη μετατόπιση των εργαζομένων από καφέ (ρυπογόνες) σε πράσινες θέσεις εργασίας, οι κυβερνήσεις μπορούν να απαιτήσουν από τις επιχειρήσεις που λαμβάνουν δημόσια οφέλη να ευθυγραμμίσουν τις δραστηριότητές τους με τους κλιματικούς στόχους, να υιοθετήσουν δίκαιες εργασιακές πολιτικές και να επανεπενδύσουν τα κέρδη στην κατάρτιση και την έρευνα και εξέλιξη των εργαζομένων. Επιπλέον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να δώσουν κίνητρα στους καφέ (ρυπογόνους) τομείς για να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα.
Οι πράσινες βιομηχανικές στρατηγικές χωρίς αποκλεισμούς δεν ανήκουν ούτε στην Αριστερά ούτε στη Δεξιά. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας οικονομίας που εξυπηρετεί τους ανθρώπους και προστατεύει τον φυσικό κόσμο από τον οποίο εξαρτόμαστε όλοι. Το ερώτημα δεν είναι αν έχουμε την πολυτέλεια να εφαρμόσουμε τέτοιες πολιτικές, είναι αν έχουμε την πολυτέλεια να μην το κάνουμε. Οι βρετανοί πολιτικοί ηγέτες – Συντηρητικοί και Εργατικοί – πρέπει να αναγνωρίσουν τις βαθιές δυνατότητες που έχουν τέτοιες στρατηγικές.
Η Μαριάνα Μαζουκάτο είναι ιδρυτική διευθύντρια στο UCL Institute for Innovation and Public Purpose. Είναι πρόεδρος στο Council on the Economics of Health for All του World Health Organization
Ο Γκρεγκ Κλαρκ είναι πρώην υπουργός επιχειρηματικής, ενεργειακής και βιομηχανικής στρατηγικής στη Βρετανία. Είναι μέλος του Κοινοβουλίου και πρόεδρος της ειδικής επιτροπής Science and Technology Select Committee
